که این جسم قالبی نیست که من درونش قرار گرفته باشم بلکه قالبی است که من از جای دیگری در حال کنترلش هستم و من هم اکنون نیز در دنیای سه بعدی نیستم و در بعد دیگری هستم و از همانجا بر این جسم احاطه دارم ولی آنقدر این دنیای سه بعدی چیزهای مختلف برای مشغول کردن من دارد که در نتیجه در آن غرق میشوم (یا به عبارتی تمام تمرکزم را متوجه آن میکنم ) تا جایی که باورم میشود که اهل و ساکن دنیای سه بعدی هستم و حتی گاهی باورم میشود که ماده و جسم هستم . اما زمانی که به طریقی از این دنیا تمرکزم را به بعد واقعی که در آن هستم معطوف میکنم ( مثلا زمانی که جسمم را میخوابانم یا زمانی که با کمک پرهیزکاری از مشغولیات و دلبستگیهایم در دنیای سه بعدی کم میکنم یا حتی با ریاضت دادن جسمم از جریان روزمره ی دنیا جدا میشوم ) کمی متوجه ماهیت واقعی خودم میشوم . مثلا در هنگامی که جسمم خواب است من در بعد خودم حرکت میکنم و به آینده سر میزنم و وقایعی را میبینم که در دنیای سه بعدی هنوز اتفاق نیفتاده اند و جالب است که وقتی تمرکزم را بر جسمم قرار میدهم و بیدار میشود میبینم چیزهایی از آنچه خواب دیده ام در دنیا ی سه بعدی اتفاق می افتد . زمانی که جسمم را ریاضت میدهم و از جریان روزمره خارج میشوم و فرصت تمرکز می یابم آنگاه قدرتهای فوق العاده نشان میدهم مثلا قطار در حال حرکت را نگه میدارم خنجر را در درون جسمم فرو میکنم بدون اینکه برای جسمم اتفاقی بیفتد و ... .